EPILOG + KONKURS!

Hej kochani ! xx

  To już jest OSTATNI wpis ,, The Starnger" zakończenie 1 części... Mam nadzieję, że Wam się spodobało i że zobaczymy się w lutym !
   Z tej okazji organizuje KONKURS. A mianowicie, w komentarzach piszcie jak wyobrażacie sobie dalsze losy Wiktorii i Harr'ego oraz reszty. Ja oraz moja edytorka tekstu wybierzey najlepszy komentarz i wyśle drobny prezent odemnie, dlatego podpisujcie się userami albo emailami bym mogła sie z Wami skontaktować. ( przy dużym zainteresowaniu wyśle dwóm osobom) . Macie czas do końca roku.
   Powodzenia! I dziękuje za ten rok i miesiąc z moim opowianiem ! ♥

      Nikt w wieku dziewiętnastu lat nie myśli o śmierci. Nikt zdrowy. Ja niestety musiałam przejść do 

mniejszość. Z dnia na dzień. Może i ona miała przyjść za kilka lat, może lada dzień. W końcu ona ma

dopaść każdego, czyż nie? Ja jednak miałam przewagę, wiedziałam, że ona nastąpi i nie będzie łatwo.

       Dziewiętnastolatkowie  nie myślą o śmierci. Myślą o tym co chcą osiągnąć czy zdobyć. Wszystko to 

skrupulatnie zapisałam po otrzymaniu wyników: 1. Skok spadochronem 2. Dziecko 3. Koncert AC/DC 

4. Zbudowanie domu 5. Występ taneczny na deskach amerykańskich teatrów. Małe i duże rzeczy 

ułożone w podpunktach. Nikt nie mógł mi ich obiecać, ale to utrzymywało mnie przy życiu, przy 

nadziei, że mogę umrzeć zapamiętana, że mogę umrzeć dokonując czegoś. 

      Dziewiętnastolatkowie nie myślą o miłości. Cóż za bullshit. Każdy nastolatek myśli o miłości, lecz 

nie każdy ją okazuje. Mnie ta miłość spotkała. Silna, namiętna owiana problemami. Prawdziwa. ,, Im 

bliżej śmierci jesteś tym mocniej czujesz miłość”. Wiedziałam to. Ludzie mogli mówić o nas wszystko. 

Jak bardzo niedobrani jesteśmy, że jestem tylko z nim dla pieniędzy, że stracił głowę dla młodej Polki. 

Ale ja go kochałam. Tak jak dziecko – miłością niewinną i zatraconą. Dwudziestoczterolatek ma inne 

potrzeby niż ja. Czy byłam zła za zdradę? Tak. Czy się tego spodziewałam? Tak. Dlaczego mu 

wybaczyłam?,, Serce ma swoje racje, których rozum nie zna”.

     Wiedziałam, że mam oparcie w Louis’ie. Z wrogości zawsze szybciej do przyjaźni. Wiedziałam, że go 

teraz nienawidzi i bałam się, że to wszystko przyśpieszy jeszcze bardziej ich rozpad. Nigdy nie 

chciałam być tego przyczyną. Przynajmniej Niall doceniał Dianę. Widzę jaka jest szczęśliwa, lecz 

hamuje się przede mną. Nie rozumiem dlaczego.

     Kiedy masz wszystko nie myślisz, że możesz to stracić. Napajasz się tym przejmując się małymi 

drobnostkami. Ale przychodzi dzień, w którym tracisz wszystko, albo musisz stracić. Doskonale 

wiedziałam, że nigdy nie pozbędę się Filipa, Kuby i Luizy, zbyt bardzo byli do mnie przywiązani. 

Musiałam więc odjechać. Nie zniosłabym, gdyby codziennie nade mną się litowali i zajmowali się 

mną. Wzięłam więc kartkę i dodałam  5. Wyjazd –daleko! Choć w taki sposób zaoszczędzę im 

cierpienia.
   Najgorzej jest z miłością, to uczucie. Kujące. Kiedy raz pokochasz dogłębnie już wiesz, że żadna inna 

miłość nie będzie się z tym równać. Możesz z tym walczyć, ale to pozostanie w środku. Nigdy nie 

będę żałować, że poznałam Harr’ego, nigdy, że się w nim zakochałam. Żałowałam tylko jednego. Nie 

mogę wyzwolić go od bólu.,, Miłość jest pragnieniem – by komuś coś dawać, nie otrzymywać”. Nie 

mogłam mu już nic dać. Zawsze będę jego chorą dziewczyną u boku. A jeśli umrę za trzy lata? Nie 

mogę pozwolić mu tak cierpieć. Co jeśli znów mi się oświadczy? Nie mam serca znów odrzucać czyjeś 

miłości. Już raz ktoś umarł, gdy wyznawał mi miłość i nigdy więcej to się nie stanie. Nigdy.

    Wzięłam kartkę i długopis. Spojrzałam w okno. Jesień w Anglii ma swój specyficzny charakter. 

Mimo, że przez chmury przebijało się słońce, widać było, że zacznie padać. Spojrzałam znów na 

kartkę. 6.Zerwać z Harry'm.

     Włożyłam kartkę do notatnika i schowałam ją do szafki. Opadłam swobodnie na łóżko Wiedziałam 

już, który najpierw podpunkt zrealizuje, choć zdawałam sobie sprawę, że to będzie najtrudniejsze. 

     Odejdę od Harr’ego.